Liefde op het tweede gezicht

André Manuel over Twente: rood-wit lint

  • Geschreven door André
  • 3 minuten opladen
  • 2561 x bekeken

In ‘Liefde op het tweede gezicht’ vertellen bekende en minder bekende (oud)inwoners van Overijssel over doodnormale plekken. Die zij dankzij verrassende details of herinneringen zo bijzonder vinden. Dit kan een ogenschijnlijk simpel grasveldje in het dorp zijn, waar vroeger een gebouw heeft gestaan die van belangrijke culturele waarde is geweest. Wat betekent deze plek voor hen? Ontdek het in dit verhaal!

ROOD-WIT LINT

Al 53 jaar loop ik op deze aarde rond met een elastiek in mijn rug. Dat elastiek zit met een hele ingewikkelde knoop vast aan een boom. En die boom staat in Twente. Volgens mij hebben alle Tukkers zo’n boom. U moet daar dan ook niks aparts achter zoeken. We hebben die boom zoals we ouders hebben. Mijn boom staat in een weiland vlakbij de Schipbeek en biedt uitzicht op de eerste druppels water die door de Regge stromen.

Er zat ooit een kunstenaar onder deze boom. Een kunstenaar met dromen. Niet al te ingewikkeld, die dromen. Iets hogerop. Dat was zijn droom. Iets hogerop. En nu kan een ieder die dat wil met een trapje omhoog in die boom om zijn droom te delen. Het is een eik. Een grandioze Twentse eik. Dus ja. Er zit een rood-wit lint rond de stam van de boom geknoopt. Pas op! Het zit hier vol met processierupsen! Maak u niet naar. Kunst is lijden. De jeuk is godgeklaagd, maar door al het krabben kom je wel onder de huid. En daar wil je zijn. Als kunstenaar. Onder de huid.

Regge
Regge

Er zijn mensen die alle eikenprocessierupsen dood willen hebben. Daar zit dan een typisch menselijke drijfveer achter: last. Ze hebben er last van. En dus blijven ze weg. Daar kan ik dan weer bijzonder vrolijk van worden. Want zo zit de wereld dus in elkaar. Knoop ergens in het Twentse landschap een plastic lint rond de stam van een boom en iedereen loopt er met een grote boog omheen. Sinds ik dat weet haal ik iedere week bij de Welkoop in Markelo een nieuwe rol met rood-wit lint waarmee ik al mijn prachtige Twentse plekken bescherm tegen ongewenst bezoek. Geloof me maar, er is geen hond die controleert of er ook daadwerkelijk ongedierte in die eik zit.

‘Als ik de allermooiste plekken van Twente wil zien, dan moet ik op zoek naar rood-wit lint!

Ik heb inmiddels 13 procent van Twente volgehangen met mijn eigen lint. Natuurlijk is dat jennerig gedrag, maar ik hecht nu eenmaal enorm aan mijn privacy. En ik wil hier geen Venetiaanse toestanden. Cruiseschepen op de Regge, dat geeft gewoon geen pas. Inmiddels ben ik in onderhandeling met Rijkswaterstaat. Ze zijn aan het uitzoeken of er ook een lint over de brug bij Deventer gespannen kan worden. Dat zou inderdaad de volledige afsluiting van de A1 tot gevolg hebben. Troost u. De schade zal alleen economisch zijn. De oplettende lezer is er inmiddels wel uit: ‘Als ik de allermooiste plekken van Twente wil zien, dan moet ik op zoek naar rood-wit lint!’ Voor een optimale beleving kan ik u alleen maar aanraden om u te ontdoen van uw kledij en dan in uw blote kont door het bos te rennen onderwijl Willem Wilmink-teksten citerend. Een onvergetelijke ervaring.

Geschreven door André

Is geboren en woonachtig in Diepenheim
Is muzikant, cabaretier, acteur en columnist.
Won met de band Krang in 2000 een Zilveren Harp.
Speelde als cabaretier reeds 19 verschillende voorstellingen. Won in 2015 de cabaretprijs Poelifinario voor zijn programma Het geval apart.
Is als columnist verbonden aan de Twentsche Courant Tubantia.
Getrouwd, één dochter.