Liefde op het tweede gezicht

Monique Cerpentier Braganza over Twente: De Berg

  • Geschreven door Monique
  • 3 minuten opladen
  • 3930 x bekeken

In ‘Liefde op het tweede gezicht’ vertellen bekende en minder bekende (oud)inwoners van Overijssel over doodnormale plekken. Die zij dankzij verrassende details of herinneringen zo bijzonder vinden. Dit kan een ogenschijnlijk simpel grasveldje in het dorp zijn, waar vroeger een gebouw heeft gestaan die van belangrijke culturele waarde is geweest. Wat betekent deze plek voor hen? Ontdek het in dit verhaal!

DE BERG

Het is altijd een kleine vakantie als ik met mijn dochter op De Berg loop. Want zo noemen wij De Tankenberg samen, in de huiselijke volksmond. Een plek waar mijn meisje van kleins af aan, zich kon vinden in de oude verhalen over hellehonden en godinnen. Een plek die bij haar, aan de hand van deze oude verhalen, liefde voor de Twentse geschiedenis zou aanwakkeren. Nu op het moment dat ik dit schrijf is ze vijftien, een mooie jongedame. Zij weet nu, dankzij wat “De Berg” ons allemaal vertelde, feilloos wat ons Twente geven kan aan de schoonheid van de dagen en eeuwen die ons voorgingen. Dat alles verandert, maar toch altijd weer alles hetzelfde blijft. Ze omarmt met haar kennis van het weten, de tijdloze rust die je terugziet in elke ochtend, elke dauw, elke mistdruppel, elk schaduw of zonnestraal zoals we die op dezelfde manier mogen zien als eeuwen terug. Ogen die blijven kijken, een rust in dat weten dat blijft en zo ook altijd blijven zal.

Tankenberg
Tankenberg

Je hoeft eigenlijk ook niks anders dan er alleen maar te zitten, daar in die koepel. Soms met wat lekkers, een kop koffie voor het gemak. Mensen komen af en aan, een praatje is vaak gemaakt. Mensen komen vaak met verschillende en meest uiteenlopende doelen. De tijd kunnen laten voor wat het is om even getuige mogen zijn van de gebeurtenissen op die plek, voelt bijna alsof je te gast bent. De geschiedenis wordt gecreëerd waar je bij zit. Ooit lang geleden, vermoedelijk aan het begin van onze jaartelling, was de plek waar we altijd neerstrijken, een gedenkplaats voor de Germaanse godin Tanfana. Dat geeft de plek iets ontzettend vrouwelijks. De mensen uit die tijd wisten al dat ze zeer bijzonder was door een natuurkundige manifestatie van energie, zoals tegenwoordig te meten is op meerdere oude plekken. Maar vroeger, hoefden de mensen niet te meten.

'' In haar tijdloze schoonheid aan natuur heeft ze zichzelf op deze manier, dezelfde diepgang gegeven''

De plek gebruikte haar aantrekkingskracht om te spelen met de verbeelding en maakte dat de gebeurtenissen in verhalen en de mensen eromheen een diepere inhoud kregen, tot op de dag van vandaag. In alles wat onzeker is, zal dat gegeven altijd zo blijven, ze zal geschiedenis blijven schrijven vanuit het nu met de rust van haar woelige verleden op de achtergrond. In haar tijdloze schoonheid aan natuur heeft ze zichzelf op deze manier, dezelfde diepgang gegeven. Ze verbindt, ze laat je verwonderen terwijl ze speelt met de tijd. Ze kent haar tijdloosheid namelijk als geen ander en ze geeft daarin haar verhalen door, generatie op generatie. Daarom hoef je er alleen maar te zitten. Zonder verwachtingen en met alleen een beetje van je tijd voor haar. Zo kan ze haar schoonheid doorgeven, net als ik aan mijn dochter.

Geschreven door Monique

Geboren in Enschede, woont nu in Holten en gaat daar ook niet meer weg.
Schrijfster, programmamaker, redactrice, presentatrice, heeft een oefenplaats voor vechtkunst.
Ondernemer op het gebied van gezondheid.