Marijn fietst met… Anna van der Breggen

  • Geschreven door Marijn
  • 7 minuten opladen
  • 10447 x bekeken

De storm van vandaag heeft geen naam, maar het waait bijna even hard als de vorige weekenden als ik bij Anna van der Breggen op de stoep sta. Haar man Sierk Jan de Haan slingert de deur uitnodigend open en pakt galant mijn racefiets aan die toch echt niet buiten mag blijven staan, al wonen ze in de Zwolse gezinswijk Stadshagen.

Bekijk video

Marijn de Vries is journalist, spreekster, presentatrice en ze is dol op fietsen. Ze was zes jaar lang profwielrenster en inmiddels is ze woonachtig in Hanzestad Zwolle. Voor VisitOost stapt Marijn op met vijf bekende Overijsselse fietsambassadeurs en ontdekt ze de favoriete fietsrondjes waar Hennie Kuiper, Rob Harmeling, Erben Wennemars, Kirsten Wild en Anna van der Breggen zich opladen.

In dit artikel fietst Marijn samen met...

Anna van der Breggen

Ze won zo’n beetje elke wielerkoers die er is voor vrouwen. Anna van der Breggen is regerend Olympisch kampioen, nog even, tot augustus. Dan mag ze in Tokio proberen zichzelf op te volgen. In 2018 werd ze wereldkampioen op de weg, ze won twee keer de Giro voor vrouwen, de Ronde van Vlaanderen, de Amstel Gold Race, de Strade Bianche, twee keer Luik-Bastenaken-Luik en zelfs vijf keer op rij de Waalse Pijl. Tussendoor zegevierde ze ook nog ‘even’ in een van de zwaarste etappekoersen op de mountainbike die er bestaat: de Cape Epic in Zuid-Afrika.

Maar geen zonnig oord als Mallorca, Girona, Nice of Monaco voor haar als woonplaats: Anna fietst gewoon haar trainingsrondes rondom Hanzestad Zwolle. “Het is hier prachtig. Je kunt alle kanten op. Als het geregend heeft, fiets ik vaak over de dijkjes van het Zwartewater, de IJssel en de Vecht. Die zijn het snelst droog. Als het hard waait, ga ik graag het bos in. En intervaltrainingen doe ik op de Lemelerberg en de Holterberg. Elke dag is anders, ik fiets ook niet vaak hetzelfde rondje.”

Rondje thuis – thuis

Daarom fietsen we het rondje met het mooiste verhaal: Rondje Hasselt. Elke Zwollenaar die fietst kent die ronde: over de slingerende dijkjes langs het Zwartewater, met prachtige vergezichten. Autoluw, en met z’n ongeveer 30 kilometer ideaal voor een niet al te lang tochtje – dat trouwens ook heel makkelijk op allerlei manieren uit te breiden is.

Anna is geboren en getogen in Hasselt. Inmiddels woont ze alweer jaren in Zwolle, met haar man Sierk Jan. Ze zijn een echt wielerkoppel, want Sierk Jan is ploegleider bij Jumbo-Visma. Samen fietsen ze vaak het rondje Hasselt. Voor Anna is het een rondje thuis – thuis. Het zijn misschien wel de wegen die ze het beste kent.

Volle uiterwaarden

We beginnen onze fietstocht bij de Mastenbroekerbrug, aan de rand van Stadshagen. Over de Hasselterdijk vliegen we met de stormwind in de rug Zwolle uit. “Wat staat het water hoog hè”, zegt Anna. De uiterwaarden van het Zwartewater, waar we langs fietsen, heb ik ook nog nooit zo vol gezien. De knotwilgen staan tot aan de knieën in het water. Op de plek waar normaal altijd twee pony’s staan te grazen, vlak voor de plek waar het Zwartewater en de Vecht samenkomen, blaast de wind nu kopjes op het donkere water.

“Ik hou zo van deze wijdse uitzichten”, gebaart Anna over het land. Donkere wolken jagen langs de lucht, de zon komt er af en toe fel tussendoor. Via het industrieterrein stuiven we Hasselt binnen. Wil je een lekker lange tocht maken, dan is dit de plek waar je verder kunt rijden naar Zwartsluis om de Wind in de Kop”-route door Nationaal Park Weerribben-Wieden op te pakken. In totaal kom je dan met zo’n 135 kilometer op de teller terug in Zwolle.

Het Hanzestadje Hasselt heeft prachtige oude huizen en smalle grachten met schilderachtige ophaalbruggetjes erover. Hier, middenin het centrum, blijkt Anna geboren. “Kijk, daar rechts, dat huis.” Met uitzicht op de eeuwenoude kalkovens van Hasselt fietste Anna als 7-jarige haar eerste meters op een racefiets. “Met zo’n grote pothelm op waar mijn losse haar onderuit zwierde fietste ik hier heen en weer, heen en weer. Ik vond het meteen zo leuk.”

Thuiskomen bij gemaal Streukelerzijl

Met aan onze rechterhand de molen rijden we Hasselt uit, het dijkje weer op, richting de buurtschappen Streukel en Genne. Toen Anna Olympisch kampioen op de weg werd, in 2016, hingen er spandoeken met haar naam erop in de wieken van de molen. Het water rechts van ons heet hier geen Zwartewater, maar Galgenrak, en verderop Varkensgat. Langs het water staan eeuwenoude bemoste muurtjes, zo markant voor deze omgeving.

“Dit is misschien wel mijn favoriete plek”, zegt Anna, als we even verderop stoppen, bij het gemaal Streukelerzijl. “Mijn ouders wonen nu daar”, ze gebaart de dijk af. “Aan het einde van deze weg staat hun boerderij. Ik heb daar ook jaren gewoond. Als ik dan terugkwam van een wedstrijd, ging ik altijd met de hond wandelen. En altijd hier naartoe. Dan ging ik op dit bankje zitten. Voor mij was dat thuiskomen. Rust. Hier liet ik het gewoel van de wedstrijden, van wat er ook gebeurd was, van alle hectiek, achter me.”

Vanaf het bankje is het uitzicht oud-Hollands prachtig. Rietkragen, knotwilgen, in de verte de punt van de kerktoren van Hasselt. Bootjes in het riet. “Vooral in de zomer is het hier zo mooi”, vertelt Anna.

Een ijsje bij het Glinthuys

We stappen weer op en rijden verder, via de Gennerdijk. Aan het einde van het Varkensgat ligt een schilderachtig haventje. Zo met die wolkenluchten lijkt het wel een schilderij van een van de Hollandse Meesters. “Kom, ik laat je ons oude trainingsparcours zien”, wenkt Anna. We fietsen de Gennerdijk af en stoppen bij IJs- en Zuivelboerderij Glinthuys.

“Hier oefenden we altijd het waaierrijden. Kan prima. Kijk maar hoe open het hier is.” Anna’s ogen beginnen te glimmen bij de herinnering. Met twee bochten naar links zijn we binnen no time weer bij de Gennerdijk, die nu overgaat in de Glinthuisweg. “Na de trainingen aten we vaak een ijsje bij het Glinthuys. Mooi zeg, dat dat nu nog steeds kan.”

Fietspad onder water

Bijna terug in Zwolle wil Anna nog wel een stukje verder. Het fijne aan deze route is dat dat dus ook heel makkelijk kan. Wil je alleen het rondje Hasselt van 30 kilometer rijden, fiets dan Zwolle weer in via de Berkumerbrug en pak met de ANWB-bordjes “rondje Zwolle” de route op.

We gaan niet de brug over, maar fietsen rechtdoor, langs de provinciale weg richting Dalfsen. Een klein stukje maar, want al snel slaan we rechtsaf naar het stuw Vechterweerd. Via een smal paadje waar ‘fietsers te gast’ zijn kun je hier de Vecht oversteken. Het is de moeite waard even te stoppen, want het is hier prachtig. Het uitzicht over de Vecht, het ruisende water in de stuw: het geeft weer een heel andere aanblik dan de dijkjes van en naar Hasselt.

Eenmaal over de stuw blijkt dat we pech hebben: het water staat zo hoog dat het fietspad is ondergelopen. We moeten terug. Via slingerende landweggetjes komen we bij Dalfsen. “Hier fiets ik ook zo graag. Je kunt heel makkelijk verder, naar Ommen en naar de Lemelerberg. Prachtig. Ook om te mountainbiken.” In Ommen kun je, als je wilt, de Vals Plat gevecht oppakken om het hele Vechtdal te bewonderen. Met het rondje Hasselt erbij eindig je dan met een fraaie 160 kilometer op de teller.

Afsluitend drankje

Vanuit Dalfsen fietsen we over de Zuidelijke Vechtdijk weer ‘op huus an’. Om het af te leren, maar vooral om niet door de bebouwde kom te fietsen, slaan we bij de monumentale schutsluis Het Nieuwe Verlaat vlak voor Zwolle rechtsaf, opnieuw het dijkje op. Daar pakken we de ANWB-bordjes ‘rondje Zwolle’ op. Die voeren ons langs de romantische uitspanning de Agnietenberg en over door weilanden slingerende fietspaden terug naar de Mastenbroekerbrug in Zwolle.

Heb je nog geen afsluitend drankje gedronken bij de Agnietenberg, dan kun je natuurlijk nog even doorfietsen naar het centrum van Zwolle. Dat doe ik, terwijl Anna afzwaait naar huis. Met een kleine 50 kilometer op de teller zwaaien we tevreden naar elkaar. “Tot de volgende!”

Download het Rondje Hasselt van Anna als GPX

Lees nog meer inspirerende verhalen!

Geschreven door Marijn

Marijn de Vries is journalist, spreekster, presentatrice en ze is dol op fietsen. Ze was zes jaar lang profwielrenster en inmiddels is ze woonachtig in Hanzestad Zwolle.