Marijn fietst met...terug in de tijd met Hennie Kuiper
- 7 minuten opladen
- 8943 x bekeken
Op een frisse maar zonovergoten maandagochtend sta ik met mijn racefiets in Enschede en druk ik op de deurbel van Hennie Kuiper. Niet veel later zit ik met een kop koffie en een stuk cake te luisteren naar de verhalen van een wielerfenomeen.
Marijn de Vries is journalist, spreekster, presentatrice en ze is dol op fietsen. Ze was zes jaar lang profwielrenster en inmiddels is ze woonachtig in Hanzestad Zwolle. Voor VisitOost stapt Marijn op met vijf bekende Overijsselse fietsambassadeurs en ontdekt ze de favoriete fietsrondjes waar Hennie Kuiper, Rob Harmeling, Erben Wennemars, Kirsten Wild en Anna van der Breggen zich opladen.
In dit artikel fietst Marijn samen met ….
Hennie Kuiper
Hennie Kuiper is een van de grootste wielrenners die Nederland ooit voortbracht. Hij werd in 1972 Olympisch kampioen op de weg en in 1975 wereldkampioen. Hennie won in de Tour de France twee keer de etappe naar Alpe d’Huez. Twee bochten op deze mythische berg dragen zijn naam en herinneren nog altijd aan zijn zeges. Hennie was ook een sterke klassiekerrenner. Hij won maar liefst vier klassiekers: Milaan – San-Remo, de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en de Ronde van Lombardije.
In 1949 werd de toekomstige wereldkampioen geboren in Denekamp, op Erve Kuiper. Hij is een geboren en getogen Twentenaar. Vandaag fietsen we samen de route die Hennie in zijn jeugd jarenlang aflegde, van de boerderij naar school en weer terug. Omdat hij tegenwoordig in Enschede woont, fietsen we de route omgekeerd.
50 kilometer, weer of geen weer
We verlaten Enschede en fietsen door Lonneker richting Oldenzaal. ‘Dit is de weg waarover ik naar school fietste. Vol gas, samen met mijn broer en nog wat jongens. Ik reed op een fiets met een vaste versnelling, terwijl er al een jongen bij was met een versnellingsapparaat. Toen heb ik het malen al geleerd!’ Jarenlang 25 kilometer heen, 25 kilometer terug. Dag in, dag uit. ‘Of het nu 35 graden was of -10, je dacht er niet over na maar deed het gewoon. Dat is later ook mijn kracht geweest toen ik profwielrenner werd: niet zeuren, gewoon doen.’
De Tankenberg
We voegen een klein lusje aan onze route toe, om over de top van de Tankenberg te fietsen. Terwijl de weg omhoogloopt vertelt Hennie over vroeger. ‘Zegt de naam Herman Snoeijink je iets? Hij won de meeste amateurkoersen in de Nederlandse historie. Ik reed de clubkampioenschappen tegen hem. Hij was in de sprint te sterk voor mij, dus ik moest hem er hier op de Tankenberg af rijden of in elk geval zo afmatten dat zijn sprint niet meer goed was.
Op de top van de Tankenberg is er een fraai uitkijkpunt. Je hebt er mooi uitzicht over het Twentse landschap. We stoppen even om van het uitzicht te genieten. Hennie heeft tip voor liefhebbers voor offroad fietsen: ‘Hier kun je ook goed mountainbiken. Omdat hier heel lang nog water heeft gestaan is het op dit stukje echt glibberen over klei. Ik vind het prachtig hier.’
Schoon shirt in de schooltas
We vervolgen onze route naar Hennies ouderlijk huis in Denekamp over de Denekamperstraat. Een mooi breed fietspad. Je ziet het nauwelijks, maar voelt aan je benen dat de weg continu glooit. ‘Hier reed ik dan met mijn broer heen en terug naar school. Vol gas tot aan de keukentafel. Het ging er niet om wie er won, het ging er om zo hard mogelijk te fietsen. Ik nam een droog hemd mee in mijn schooltas en dook op school eerst het toilet in om me op te frissen.’
Hennie begint met koersen als hij 14 jaar oud is. Hij kijkt naar een wielerronde in Denekamp en is onder de indruk van het gedruis van het peloton en de geur van massageolie. ‘Op deze weg kreeg ik het gevoel van snelheid en leerde ik schakelen. Het zijn geen bergen, maar toch maak je wel hoogtemeters. Hier kon ik mijn lichaam perfect trainen.’ Voor wielrenners die sterker willen worden heeft Hennie een mooie trainingstip voor deze weg. ‘Schakel af en toe een tandje bij als de weg omhoog loopt. Het is niet erg als je daardoor wat langzamer gaat rijden. Zo maak je je bovenbenen sterk.’
Hennie Kuiper tunnel
Aan de rand van zijn geboortedorp rijden we onder een felgele tunnel door. Net op tijd zie ik het: het is de Hennie Kuiper tunnel. De tunnel is een herinnering aan zijn overwinning in Parijs-Roubaix in 1983. De wedstrijd waarin hij twee keer viel en een keer lek reed, maar toch als eerste over de meet kwam. Er is ook een Hennie Kuiper viaduct, in Oldenzaal. Hennie vertelt over andere grote sporters die Twente voortgebracht heeft. ‘Ik denk dat het iets met die Twentse verbetenheid te maken heeft. Als je iets zegt, dan moet je het ook doen.’ Een spreuk in zijn werkkamer herinnert er nog aan: ‘Ik kan. Ik wil.’
Liefde voor zijn geboortestreek is er volop. Niet voor niets keerde hij na zijn carrière als profwielrenner en ploegleider terug naar Twente. ‘Mijn geboortestreek heeft een speciale plek in mij hart. Ik vind de mentaliteit van de mensen hier fijn. Twentenaren zijn hulpvaardig en het is hier gemoedelijk. En ik kan hier 100 kilometer fietsen zonder ook maar één stoplicht tegen te komen.’
Landgoed Singraven
Voor Denekamp slaan we linksaf en zien we de Dinkel. Als je geluk hebt kom je hier reeën tegen. Hier ligt ook het prachtige Landgoed Singraven, met monumentale gebouwen als het Huis Singraven, het Koetshuis en een eeuwenoude watermolen. Het Huis en de watermolen zijn in het seizoen open voor publiek. Hennie trad in het huwelijk op dit landgoed en heeft er ook mooie jeugdherinneringen aan. Hij zocht er als kleine jongen kievitseieren, die hij voor een rijksdaalder aan de kasteeleigenaar verkocht.
Erve Kuiper
Vanaf Landgoed Singraven is het nog geen 4 kilometer fietsen naar Erve Kuiper aan de Schotbroekweg. Hier is Hennie geboren. Tegenwoordig runt zijn neef Erik het bedrijf, samen met zijn vrouw Hermien. De boerderij biedt onderdak aan het Hennie Kuiper Wielermuseum. Hier vind je alle hoogtepunten uit Hennies carrière, waaronder de trui waarmee hij Parijs-Roubaix won, met de modder er nog op. Je ziet er ook zijn allereerste bekertje, heel veel truien en prijzen én zijn eerste koersfiets. Het museum is zeer de moeite waard.
Erve Kuiper is overigens niet alleen leuk voor wielrenners. Kinderen kunnen hier spelen in de speeltuin, kennis maken met dieren en het boerenleven of een feestje geven. De familie houdt zich volop bezig met duurzaamheid. Zo kun je bijvoorbeeld de mestvergister aan het werk zien, waarmee ze uit koeienpoep energie halen. Je geniet er ook van koffie met een gebakje of het prijswinnende ijs dat ze zelf produceren in de IJskuip.
Natuurgebied Lutterzand
We fietsen terug naar huis via Natuurgebied Lutterzand, een uitgestrekt natuurgebied waar de rivier de Dinkel doorheen loopt. Het is er prachtig, ook voor wandelaars, die door Hennie in vloeiend Duits de weg gewezen worden. Terug in Enschede strijken we neer op het terras van Café Sprakel en eten we een uitsmijter. Het was een mooie rit door een prachtig landschap. Ik ben niet de enige die heeft genoten. ‘Als ik hier in de omgeving fiets en ik zie de zon in het bos vallen, dan vind ik dat echt mooi. Ik kan van fietsen en de omgeving nog altijd genieten.’
Fietsburgemeester van Enschede
En fietsen, dat blijft Hennie doen. Al is het maar omdat hij tegenwoordig de nieuwe Fietsburgemeester van Enschede is. Hij gaat helpen om van Enschede een echte fietsstad te maken. En zo blijft de fiets de rode draad door zijn leven. ‘Fietsen heeft heel veel betekend in mijn leven. Het houdt me fit en ontspant me. Ik blijf het altijd mooi vinden om te doen.’
Twentse Tijdrit
Heb je behoefte aan een langere fietstocht door Twente? De ‘Twentse Tijdrit’ is een van onze Kromme Sturen routes – routes voor doorpezers en plezierrenners. De route is 110 kilometer lang en gaat door het noorden van Twente.